Bu Bir Şiir Değildir Şiiri - Alaaddin Emre

Bu Bir Şiir Değildir

Önceleri yoktun, sonra birden çıktın ortaya, var oldun.
Anlaşılırdın. Pankart açmaktan da vazgeçmiştin olur olmaz.
İçlenmek yok dedik, nahoş ölü balıklardan söz etmek de yok.
Ağırlıksa bizim ağırlığımız, hafiflikler bize ait. Gündüz gözüyle
sevişip, eli kolu kesilmeyecek çocuklar da yapmamaya karar verdik.
Uyuşmanın doruk noktasında kıskanmasın birileri diye gizlendik.
Öptükçe öptük yaralı yerlerimizi. Naylon çiçekleri kabul etmedik.
Ölüme yaklaşan ömrümüzü artık acısız yaşayalım dedik.
Olduğum gibiydim, sen de olduğunca. Zehire yaklaştıkça, yeni infaz
sehpaları, kravatlı resmi cellatlar korkutmuyordu beni. Sense mütereddüt.
Bir başka ülkenin insanı gibi, kaldın bir yerlerde.

Bir başınalığım, benim en güzel, en temiz başkaldırışımdır.
Hiç barınak tanımaz.
Sığınak mı, haydi oradan...

Yazgıma bıraksam da bir çok şeyi, göz yaşı bırakmayacağım ona.

Giderek büyüyen ovalı düşlerim beni çağırmakta.
Dalgalı yeleli atlar, beni beklemekte.

Bir son, aslında bir başlangıç noktasıdır.

Şimdi kalıntılar bana, ben onlara bakmaktayım.

Herkes devirsin gözlerini önüne.

Denizin dibi kum.

Buzdan kalelerim, hâlâ erimediler.

Renkleri de hiç aşağılamadım.

Bir ezginin kapanış notalarından da az çok anlarım.

Noktalama imli bu metin de, bir şiir değildir.

Bir sonun başlangıcı.

Hoşçakal hayat.

Şimdilik...

Bir gün nasıl olsa yeniden karşılaşacağız.
O gün hesaplaşırız.