Bu gece bütün umutlarımı yargılamadan insafsızca öldürdüm.
Ki' nazlı bir bebek gibi büyütmüştüm hepsini yüreğimde
Ama başıma ne geldiyse bu bebek yüzlü alçaklar yüzünden geldi.
Sabretmemi fısıldayıp durdular kulağıma,
Mutlaka günü gelecekti...
İşte o gün bu gündür. Günü geldi.
Sabır taşı çatladı. 'YETER' dedi.
Bütün umutlarımı öldürüp çarmıha gerdim bu gece;
Aşklarım, şahit yazmasınlar diye kaçtılar...
Dönmezler bence!
Kim bilir nerdeler?
Elimde bir dostluklarım kalmıştı,
Sabah kalktım onlarda yoktu.
Hey Hat!
Meğer hepsi umutlarımın içini doldurduğu bir balonmuş,
Şimdi hepsi yokluğun içinde kaybolmuş.
Birden odayı bir ıssızlık sardı
İğrenç kokusuyla yalnızlık
Dönüş yoktu yaşananlardan
Fayda etmezdi son pişmanlık
Biliyorum kimse yakıştırmazdı böyle bir ölümü bana
Ama yaşanmaz bir ömür böyle yalınız
Kim kazandı bilmiyorum
Bildiğim ben kaybettim
Kısacık ve anlamsız ömrümde kazandıklarımın
Yarısı terk etti beni
Yarısını ben katlettim
Bu gece yaşadıklarımın özeti budur
Dünya bile rahatlayacaktır gitmemle
Bu bir intihar mektubudur
Sevinin öldüğüme.
Kayıt Tarihi : 8.2.2006 08:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sabah kalktım onlarda yoktu.
Yine de yaşanasıdır hayat.. Kutlarım güzel bir şiir okudum sayenizde...
Benimde benzer bir şiirim var..
İntihar Eden Adamın Son Mektubu
********************************
Bana sorulmasa da,
Koşa, koşa,
İndim ömrün yoluna.
Gün geldi, yürüdüm.
El üstünde büyüdüm.
Güldüm sağa,
Güldüm sola...
Sonunda bir gün,
İnsanları gördüm..
Düşündüm;
Baktım olmayacak,
Geriye döndüm..
25-12-1975 İzmir
H Hikmet Esen
gurbet meleği
TÜM YORUMLAR (2)