Bu Bir Devinim Şiiri - Berkay Burak Karaca

Güneş mi unuttu doğmayı bu sabah,
Yoksa ben miyim ışığı görmeyen?
Gölgeler uzadı, sesler sustu,
Adımlarım ağırlaştı bu sessizlikte.

Gerçeğin peşinde yollara düştüm,
Anlam arayışı bir ateş içimde.
Sorular birikir, cevaplar kaçar,
Belki de soruların kendisi çare.

Bir taşın soğukluğunda dinlendim,
Toprağın nabzını hissettim derinden.
Anladım ki insan, kendini ararken,
Kendi içinde bir evreni saklar.

Güneş batmadı aslında, ben kayboldum,
Bulutların ardında bir ışık yanar.
Perdeleri araladım, gözlerim kamaştı,
Hayatın özü, arayışın tam kalbinde.