Bu Bayramda Yine Bana Ağlamak düştü

Bayramlar kimine sevinç, kimine acı
Benim için ta Arifeden başlıyor sancı
Öz evlatlarım, bana karşı yapıldı yabancı
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

Şartlar oluşunca, ayrılık artık hak oldu
İki yavrumda annesinin yanında kaldı
Çocuklara demiş: babanız bizi kovdu
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

Kalabalıklar içerisinde yalnızım
Artık bana, bayram şekeri değil lazım
Elimi öpecek yavrularıma muhtacım
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

Benim de körpe kuzularım vardı
Şimdi benden çok uzaklarda kaldı
Bayramlıklarını, bilmem ki kim aldı?
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

Acı haber, tatlı dille verilmez ki,
El çocuğu yavrun gibi sevilmez ki,
Yaşamayan bu hasreti bilmez ki,
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

Bu gece rüyamda küçük kızımı gördüm,
Ağlayarak dedi: ’hani baba bizi seviyordun,
Seni çok özledik, arayıp sormuyorsun, niçin?
Dedim: ’Kızım izin vermiyorlar, sizi görmem için’
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

Anneler bilirim, çocukları için kendini heba eder,
Anneler bilirim, kendisi için çocuklarını heder eder
Dünya hali bu, bana da yazılmış ikincisi gibi kader
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü

MAHİR der, anne annedir, baba babadır unutulmasın
Ne olur, boşanmalarda çocuklar öç almak için tutulmasın
Birde onların yanında, anne- babaya pervasızca atılmasın
Bu bayramda, yine bana ağlamak düştü