Bu Bana Yeter Şiiri - Veysel Şimşek

Fakirlikden yoksulluktan arlanmam,
Dürüstlük gururum pekte zorlanmam,
Her parası olan adam değildir sanmam,
Gözüm gönlüm tokdur bu bana yeter.

Şükürdür bu günüme sanma naçarım,
Hileden haramdan şerden kaçarım,
Kısmet haktan ekmesemde biçerim,
Sözüm özüm haktır bu bana yeter.

Hain babamda olsa tanınmam bilmem,
Varsa paran sanma sana kul köle olmam,
Fakirsem yoksulsam açlıktan ölmem,
Benim dostum çoktur bu bana yeter.

Ne olur ki ağada olsak paşada olsak,
Farkımız ne sende bende tanrıya kulsak,
Zenginde olsan öbür dünyada ayrım yok ölsek,
Hilem hurdam yoktur bu bana yeter.

Ölünce sanada banada ağlarlar,
Ayrım yoktur herkese kefin bağlarlar,
Sana zengin bana garip diye söylerler,
Gözüm gönlüm toktur bu bana yeter.

Bilir duyar görür dünyayı kuran,
İyi düşün ölüm her yerde her an,
Veysel der; Dünya ray ömürse tren,
Bitse gözüm yoktur bu bana yeter.