Bu Bahar Şiiri - Suray Ekinci

sokağa çıktım bugün
göğe baktım
çocuklar bana baktı
gülüştük
ellerin ellerimde koktu
nefesinin nefesime değişini gördü hercai
iflah olmaz bu sevda
güneş mahcup
ne sen toprak
ne ben su
nasıl ki her cemre kendi vaktinde düşerse
sen kendi vaktinde toprağa
ben suya
hercai ara sata
dev bir dairenin balkonu olsam kar etmez
toprağa değmedikçe çıplak tenim
hayata çelme takman boşuna
elini gözüne siper edip bakmanın güneşe etkisi yok
gözünü ışıktan sakınmaktan başka
oysa mart mayıs ayındayız
aşık olacaktık
yürüyecektik çocuklar la grev çadırlarına
müstehcenliğinde hayatın kızaracaktı yanaklarım
yar dudağında ki şarabı yudumlarken
yine de sunacaktım baharlığımı
yüz görümlülüğü isteyecektim gök kuşağını
ama olmaz yar
olmaz
kıvırmayacaktın hayatın karşısında
en azından bir çocuk kadar dik duracaktın
alacaklarına da almayacaklarına da
ayrık otu gibi
en karanlık yerde
toprağın altında bile beyaz olacaktın
yolundukça
yeniden yeniden
dikilecektin karşısına ki
boşuna olmasın ödediğimiz bedeller
küçük hesaplar yapmadan
hayatın karşısında
dimdik
öpecektin al yüreğinden yarin
yok öyle gemimi kurtardım kaptanım havası
fabrikanın içine girmeden
alın teri dökmeden
iki büklüm çalışmadan cevahir usta gibi
aybaşını getirme cehennemi yaşamadan
grev örgütleyemezsin
bahar geldi yar
sana bir şemsiye gerek
tutacaksın nisan yağmurlarına
ben
bütün yağmurları içeceğim
işleyecek iliklerime dek
sonra kokacam toprak toprak
belki deniz göz kırpacak ordan
martılar uyudukları yeri gösterecekler
kira derdi kalkacak aybaşlarından
kırlangıçlarla göç edeceğim
ama hayat! ....
sıcak simit kokusu
ince belli bardak da ki çayın cazibesi
çekecek yine grev çadırlarına
bir mayısta taksimin gaz kokusu
yakacak genzimi hasretin kadar
halayları kucaklayacağım sıcaklığınla
sen ol yada olma
bu senede düşmeyeceğim
ne hercai nin kaçaklığına
ne de dört duvar arasına
göğe açılacak bütün kapılar

mart 2009 gebze