O sabah mutluluktan ağladığı için tekrar tekrar makyajını tazelemek zorunda kalmıştı kadın.
-Hadi ama toparla artık kendini. Böyle bir günde ağlanır mı? Biz bu anı yıllarca beklemedik mi? Beklerken olumsuz sonuçlanacak tedirginliği yaşamadık mı? Sen değil miydin, “Bu bekleyiş ne kadar uzun sürerse sürsün yılmayacağım” diyen? Hırkalar, patikler, atkılar ören? Çekmecelerin içinde, üzerlerine lavanta kokularının sinmiş olmasından bıkmadın mı? Ayrıca unutma ki bir yıllık denetim süreci yeni başlıyor. Yetkililere ne kadar kaliteli anne baba olabileceğimizi göstermemiz lazım. Sen böyle sürekli ağlayıp zırlarsan, süreç de olumsuz sonuçlanır haberin olsun.” Diyerek ikna etti karısını adam.
Avuçları terlemişti el ele tutuşup kurumdan içeri girerlerken. Tüm prosedürler hallolmuş sadece 5 yaşına yeni girmiş kız çocuğuyla buluşmak kalmıştı.
Az sonra hasat zamanı akşam serinliğinde rüzgarla dans eden başakları andıran sarı saçları, gökyüzünü kıskandıracak mavilikte gözleri olan küçük Seda girmişti içeri.
Diz hizasındaki eteğinin iki yanından tutup sağa sola sallayarak bütün sevimliliğiyle kadına doğru bakıp ”Şimdi sen benim annem mi olacaksın?” dedi.
-Evet. Biz bunu çok istiyoruz, eğer sen de kabul edersen?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta