Sevgili Babacığımı kaybettiğim günün üzerinden üç mevsim geçti. Terledim, titredim. Ancak iki şiir yazabildim. Zavallı Toprak ve Son Saldırı başlıklı şiirler. Derinliğine yaşanmış o kadar çok şey varken, oturup bunları yazmak, nefes alıp vermek kadar doğal aslında. İnsanı alt üst eden duyguları susturmak mümkün olmuyor ve sıkışıp kalıyorum yeryüzü ile yıldızların arasında.
Yaşamın gerçekleri: sadece düşündürmüyor, acı tohumlar bırakıyor insanın kucağına . Bu etkilerle yazmayı yarım bıraktığım çok oldu.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta