Sevgili Babacığımı kaybettiğim günün üzerinden üç mevsim geçti. Terledim, titredim. Ancak iki şiir yazabildim. Zavallı Toprak ve Son Saldırı başlıklı şiirler. Derinliğine yaşanmış o kadar çok şey varken, oturup bunları yazmak, nefes alıp vermek kadar doğal aslında. İnsanı alt üst eden duyguları susturmak mümkün olmuyor ve sıkışıp kalıyorum yeryüzü ile yıldızların arasında.
Yaşamın gerçekleri: sadece düşündürmüyor, acı tohumlar bırakıyor insanın kucağına . Bu etkilerle yazmayı yarım bıraktığım çok oldu.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta