En tasasız zamanlarda; ansızın,hayatımıza soluk gibi bir değmışlik olur..Bu,çoğu zaman birlikte geçmişimizi de yitirdiğimiz bir değmışlik olur..zamanın kendi içindeki bütün barikatları; dün,bugün ve yarın'ın bir aradanlığına boyun eğer..daha önceden hissedilenle kesinlikle aynı olmayan,kabına sığmaz bir coşkuyla nehirlenir içerimiz.. çok dilden konuşan bir duygular curcunası,ruhumuzun en ücra köşesine kadar bir tohum gibi ekilir..yüreğimize takmış olduğumuz bütün kilitler,kendisini durdurmaya çalışan her çabayı yerle bir eden bir yangınla paramparça olur..ve erimiş demirin toprak kalıba ulaşması söz konusudur..En tasalı zamanlarda,yüreğimizde ansızın bir çakıl taşı harekete geçer..ve o çakıl taşı,bir diğerini harekete geçirir..taki tek denge unsurumuz ve var oluş nedenimiz olarak tutunduğumuz en büyük kaya harekete geçip gider..Bu,birlikte geleceğimizi de yitirdiğimiz bir gitmişlik olur..//
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta