Bu aralar ölme Baba Şiiri - Harun Erdem 2

Büyük bir gürültüyle kapanan
demir parmakların aralarından
İnsanın ta içinde yankılanan
göğe bir feryat yükselir

Tüm mahkumlar bilir
Bu çığlık çığlığa mahpushaneyi inleten ses
bir vefat haberidir

Acı ifritten bir duman gibi sızar mazgallardan
Karanlık odalarda bir yürek yarılır tam ortadan
ölüm bile sağ girer sağ çıkamaz kül rengi odalardan

Bir kıyamettir yaşanır gecenin tam ortasında
Benimse yüreğime saplanır paslı bir kama
Dilimde çığlık olur yankılanır bir dua
Ne olur,bu aralar ölme Baba

Bu aralar ölme
Çaresizliği sadece arştan görülen
bir evladın kelepçeli ellerinden feryat olup göğe yükselen
Er kişi niyetine, her kişi niyetine
bir avuç toprağı bile üzerine atamadan
bir babayı son kez mezara koyamadan
sadece yaşaran gözlerle dövünmek için
bir kere daha başucunda ölmek için
Bil ki cenazene de gelemem
Kendine iyi bak
Ne yap yap
Ama bu aralar ölme Baba

Bu aralar ölme
İmanla isyan arasında
bir hücre duvarına başımı her yasladığımda
Onca yıkıntının
onca içinden çıkılmazın tam ortasında
zaten yüküm ağır, kalbim parça parça
Bari bir de sen ölme baba

Bu aralar ölme
Mahpusum bak, hükümlüyüm
Ben kader ile bağlı yüz yerden düğümlüyüm
Bu aralar ölme Baba
Bir yıkımı daha kaldıramaz yüreğim
Ha kırıldı kırılacak,
ha düştü düşecek can evim
eğer çözüm ölmekse dile yerine öleyim
önce ben öleyim
ama sen ölme
Ne olur bu aralar ölme Baba!