Yüreciğim hiç yanmadığı kadar yanmakta Leyla;
Defalarca ateşe atılıp İbrahim misali sağ çıkan kalbim...
Bir Nemrut’un elinde kül olup savruldu...
Ateşe gülşen diye atlayan ben miydim zalim?
Yangınımı göre göre küllerimi savuran Nemrut mu?
Aleve hasret diye, yılana vuslat diye sarılan kollarım bitap,
Dizlerim taşımıyor ufacık bedenimi...
Adını anmak güzeldi,
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Devamını Oku
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta