Yüreciğim hiç yanmadığı kadar yanmakta Leyla;
Defalarca ateşe atılıp İbrahim misali sağ çıkan kalbim...
Bir Nemrut’un elinde kül olup savruldu...
Ateşe gülşen diye atlayan ben miydim zalim?
Yangınımı göre göre küllerimi savuran Nemrut mu?
Aleve hasret diye, yılana vuslat diye sarılan kollarım bitap,
Dizlerim taşımıyor ufacık bedenimi...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta