Bu Akşamda Sensizliği Yaşıyorum

bu akşamda sensizliği yaşıyorum
odam hala çok soğuk
ve yalnız esiyor penceremde rüzgar
saat sensizliğin tam on ikisi
ve ağlıyor kuşlar bu iklimde
don sarmış her yanı
çözecek bir kıvılcım bile yok
sanki kader sensizliği yazmış alnıma
yalanmış …

bu akşamda sensizliği yaşıyorum
hala kokun var odamda
teninin kokusu sinmiş yatağıma
ve yazılmış bir şian gibi alnıma ayrılığın
yok diyorum ağlamak yok bu gece
hıçkırıyorum belki
susuyorum öylece dalıp
dokunuyorum hayalini sen sanıp

bu akşamda sensizliği yaşıyorum
yok desem de bakma sen
ağlıyorum…
buram buram kokuyor hasretin
ve yakıyor içimi ateş gibi kor yangının
kolaysa alsınlar benden
kolaysa yıksınlar beni
hadi kolaysa çalsınlar seni…

bu şiir bu gecenin damgası olsun
bu ilk gecem sensiz, vursun
kolay mı? bir sevda yitirmişim ben
bir yürek uçurmuşum istanbul’a
bir umut koymuşum yüreğime
ve durmuşum ardından bakakalıp
kolay mı?
kolay değil elbet
yakarmış! ...