yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Bu akşam şehrin merhametine bıraktım kendimi
Caddelerde bulmayı umduğum bir şey var sanki
Her adımımla birlikte yürümek imkansız gibi
Hayal gibi hayaletler sarıyor benliğimi
Sokak lambalarının ışığı ve denizin karanlığı
Meydanların kalabalığı ve sokakların yalnızlığı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta