Bu adama üzülüyorum Şiiri - Orhan Hatıl

cam kenarında oturmakta, parmağında gümüş yüzlük
saçları omuzlarında, yaşı herhal kırkında
öyle dünyaya dalmış
öylesine kendini söndürmüş gibi görünüyor ki
kendimden fazla üzüldüm ona
inan ismini bile bilmiyorum
sana yardım etmek mümkün değil
kabul etmezsin gerçeği
sigarayı fazla içtini
ve içki içtiğinde belli
ben anan değilim dostum ama üzüldüm bu memleketi kaybetmiş ruhuna
keşke bilsen bu şiir senin için yazığımı
senin gibi binlerce kültürünü kaybetmişe yazdığımı bir bilseler
ben anan değilim dostum
ama üzüyor bu halin beni
yalancı kadınların sosyatik düşleriyle yaşadığın belli
üzüyor memleketim beni
işte bak tam yazarken bunları yanıma oturdu internet cafede
kısacıkta şort giymiş
yabancı bir şeyler okuyor ingilizce biliyor besbelli
anlamalıydım
boş ver dostum takıl kafana göre