BRAGİ ve YARIŞ(MA) Şiiri - Necat Demirci

Azığı kelime dolmuş,
Dili sus olmuş sevdalar!
Arıyorum yüreğimi antik bir pazarın
Tam orta yerinde;
Üşüyorum……

Mekansız hayallerin doğurduğu
Küçük bir çocuğum,
Rahmi yırtık
Utançlarda

Susuyorum…..

Ve su fışkırır mısrasından Efes'in;
Tozlu tarih yıkıntılarından,
Bulurum prangalar vurulmuş ağzımı…
Açarım susumun su değmemiş yanını
Kan çatlamış dudaklarım şahit olsun gizime….
Ey sus!
Giz doldur içimi;
Ki bulayım kendimi
Satılmış şiirlerden! …….
……….
Ve sarayından hilenin,
Lâl güvercinler salınır;
Duysun diye kör sesini zalimin….

Oysa kanadı kırıktır şiirin….
Bilemezsin….

Ses boşalır gökyüzünden,
Sus bulaşır gizime;

Dinle fermanını pirimin,
Unut mısrasını yarinin,
Her kim yazarsa en güzel
Şiiri;
O dur Devletlü'nün en şanlı şairi….

Koptu yardak
Alkış tufan;
Padişahım Çok Yaşa!
Şamar-şamar inler surat,
Katli vacip şiirin…

[Kan akarken şiirden,
Giz emerdim usumdan…
Cesursa şair, Ege tanır susundan …]

Ve titrer Olimpos depreminde yüreğin;
Ağ bağlamış ağzından dökülürüm şiire:
-Efesin küllenmiş aşkları adına!
Ey Zeus, aç yolumu!
Yol göründü dilimden,
Olimpostan çığlık oldum
Ahdım olsun insana
-Duysun artık susumu-

İnsanoğlu şiir satar beden kanar bilesin,
Git Bragi, şiir-git!
Kaldırırım Olimpos’tan Tanrıların pusunu……..

Bragi ağlar,
Aegina çağlar,
Gözlerinden giz akar şiirin……
Dokunamam bilirsin……

Haykır ey şiir haykır!
Dize-dize
Vur suratına şairin;
Ki sus kalsın yakılmış cesedinden aşkın….

At olmuş şiirler,
Yarışırmış huzurunda Sultanın!
Vah-vah! ….

‘Eşek’ der Bragi!
Şiiri at olmuş Şaire ahı tutar Eşeğin!
Heybesinden utanç akar,
Tarih susar bilesin…..

Ve şiir taşar heybesinden Eşeğin;
Egeden Midas koklar,
Yola çıkar şiirim….

-Heybe- der Bragi,
Motif der Şair!

Motifinden Anadolu fışkıran Heybem!
Nice-nice gizler taşır Eşeğimin sırtında,
Kırbaç yemiş şiirin;
Kanlı yarasına giz taşarım motifinden….
İşle ana şiir işle; ak gizime tığından,
Tınısına şiirin…..

-Gem yemişsin- der Eşek
Gam düşer mısralara
Kırbaç-kırbaç şakırdarken şiirler,
Üç kuruşluk ah çekerdi Eşeğim……

Hırslı bir topuk yerim yazılmamış mısramdan,
Acı-acı böğürür gem vurulmuş şiirler…
Şaklar kırbaç!
Kan tükürür sevgili,
Karanlık uykusundan….

Kaç Atın yelesi giz katmıştı kırbaca,
Sırtımdaki utançtır açtığınız yaralar…
Heybesine giz katar yol susarsa Eşeğim,
Kırbacın derisinden
Şiir akar ağlarım….

Nal toplayan Eşeğim,
Kan bulur çivisinde…
Şarkışla’nın tozudur sazında türkü ağlar;
Aşık Veysel kör olur,
Giz akıtır heybeye…..

Gördüm kör sazımdan
Koşuyordu beygirler,
Yaş akıttım ‘yarime’!
Toz duman şiirlerden….

Dehlenince yağız atlar
Yorgun düşer Eşeğim,
Heybesinden tütün sarar
Mısra çeker Bragi;

Yetişemedik!
Vah-vah! !

-Heybemde Mezopotamya- der Eşek;
At leşi bulur Bragi.
Akar kanı şiirin ….
Kargaların ziyafeti kanat çırpar
sinsice;

Şanlı Şair hoş geldin! ! ! !

Zin’in sırtında kırbaç izi,
Mem sus vurulmuş toprağında…
Yetim kalmış şiirim…

Ey Ahmede Xani!
Bilemezsin at sırtında
Aşk vurulur!
Bu zamanlar Eşek buldun mu
Şiir susulur….

Saldım Eşeği çayıra,
Otlaya karnın doyura….

-At binenin
Yol gidenin- der Şair;
Göç eyledik Eşekle
Tarihine şiirin….

Oysa heybesi iz bırakır Eşeğe….
Omzumda yükü yıllanmış semerimin…
Kılı dökülmüş sırtımın,
Bileği bükülmüş sevdasına sarılır;
Şiir okşar Bragi….

Eşeğimin yaşlı gözlerinden ahu şiirler susarım
Heyhat…

Ve gizini saldığım çayırında,
Son geldiğim yarışın densiz mısralarında,
At okşayan ellerimle
Heybe vururum sırtıma ….
Ağır yüküm bilesin Bragi! !
Kırbaç inen sırtımın açık kalmış yarasına,
Mısra sürer;
İnadına-inadına
Şiir susarım………….