Bozulmuş Şiiri - Hasan Turgut

Uğradımda köye,ata yurduma.
Hazan erken düşmüş, bağlar bozulmuş.
Kimse gitmez olmuş, artık yardıma.
Ölenler ölmüşte, sağlar bozulmuş.

Uğranmaz harabe, garip yaylası.
Tadı yok yemişin, narı- elması.
Bulanık suları, zifir havası.
Mis gibi çam kokan, dağlar bozulmuş.

Adam olmuş gayrı, toylar, çalıklar.
Mevki makam almış, göbel, alıklar
Soyları tükenmiş, yüzmez balıklar.
Dereler bozulmuş, ağlar bozulmuş.

Herkes geçmisinden, bir anı arar.
Kimi muhabbetle, yarasın sarar
Saatler geçmişten, hesabı sorar.
Takvimler bozulmuş, çağlar bozulmuş.

Herkes bir sosyete,herkeste caka
Her kapıda motor,her yerde taka
Herkeste bir kibir,gurur,fiyaka
Yeni yetmelerle çaalar bozulmuş.

Kış mevsimindeyiz, görmedim buzu
Herkes bir alemde, kokutmuş tuzu
Satılmış düveler, kalmamış kuzu
Yoğurtlar bozulmuş,yağlar bozulmuş.

Çaa: ÇOCUK