Bozulan Dengeler Şiiri - Cihat Şahin

Denge vardı âlemde, tek insanın dışında,
Tam kusursuz dengeyi, kurmuş idi yaradan!
Bozdu insan dengeyi, inancında işinde!
Her hayır’ı terk edip, medet umdu paradan.

Önce bozdu dinini, hurafeyi din yaptı,
Tek Allah’ı bırakıp, binler ilah’a taptı!
Sırt dönerek sünnet’e, bid’a yoluna saptı,
Haktan gelen elçiyi, tart eyledi aradan!

Bozdu kadim düsturu, döndü yönü batıya!
İyileri terk edip, tabi oldu kötüye!
Tağyir edip hak dini, kin bıraktı atiye,
Haleflerin indinde, oldu gafil bir nadan!

Bozulunca ahlakı, bozdu bütün dengeyi!
Karışınca pis eli, karıştırdı her şeyi.
Yeryüzünü mahvetti, deldi gökte kubbeyi!
Dost bilirken sen onu, çıktı hain bir adan.

İnkâr edip nazımı, tağyir etti nizamı!
Zerre miktar kar için, tebdil etti azam’ı.
İnsan gibi varlığa, bu tavırlar sezamı?
Yeryüzünde huzuru, etti insan bil idam!

Gafil insan yönelir, ifrat ya da tefrite!
Mutedile kin duyar, muhip olur müfrit’e.
Ya yönelir harama, ya da olur bir ate!
Kırbaç gibi incitir, senin onu hak sedan!

Tam sükûnet isteyen; yönelmeli meşru’ya!
Tabi olup dinine, dost olmalı o hu’ya.
Yoksa stres bırakmaz, kaçsalarda bil ay’a,
Olmadıkça bir mescit, evde küçük bir odan!

Tüm afatlar bir ceza, denge bilmez insan’a!
Fıtratı bozanlara, huzur yok kana kana.
Dönmez ise insanlık, o kadir yaradan’a!
Erken bir kıyameti, koparır başa hüdan!

El açılmaz doğaya, yoktur onun şefkati!
Hiç yönelme buluta, olmaz onun rikkat’i.
Vahid Ehad olana, olur ancak teveccüh,
Yönelsin ittifakla, ona ruh, kalp ve beden!

29.6.2007(İzmir)