Bozuk Pusula Şiiri - Volkan Çakmak

Dünya bozuk bir pusula gibi,
Aklı başka, vicdanı başka yön.
Kendi gölgesine hâkim gibi
Rûy-ı zemine göz diken insan.

Şehirler bir buhran havasında,
Cam kuleler hırsın kalbine uzar.
Adımlar betonlarda yankılanır,
Yalnızlığı bile gürültü bozar.

Kalabalık büyür, insan küçülür;
Gül kokusu pazarlığa kalmış.
Diller çoğalır ama söz eksilir,
Nefes bile hesapsız alınamaz olmuş.

Gökyüzü, duman mühürlü bir kitap.
Her sayfası gri, her cümlesi sitem.
Dünya yaşam için dönmüyor ki;
Ağırlıktan düşer yorgun, bîtap.