Görenler inanmazdı, köpek gibiydin be bozo
Seni ne çok özledim, kimse tahmin edemez
Bir sesime koşardın, sadık bir arkadaştın
Hiçbir hayvan eline inan ki su dökemez
Bakkala giderdim benimle, yürürdün alışverişe
Kapının önünde bekler, çıkışımı gözlerdin
İşim bitip çıkınca, melül melül bakardın
Bir miyav deyişinle nede çok şey söylerdin
Geçen, bir kedi gördüm, rengi aynı sen gibi
Bozo dedim içimden, acaba ne yapıyor?
Yine daldım hayale düşündüm o günleri
Ne yaparsın be bozo, hatırımdan çıkmıyor
Beni sorarsan eğer, herşey güzel yolunda
Arada kederlenirim aklıma sen düşünce
Belli olmaz be bozo, belki vuslat yakında
Umarım hayattasın, yaşıyorsun gönlünce....
Kayıt Tarihi : 13.1.2009 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üniversite yıllarımda komşunun kedisi olan (o zamanlar adı cemşit' ti, sonradan adını bozo koymuştum) bozo, birgün ev kapısını açmamla ansızın içeri sıvışmıştı. Ben de kovmaya kıyamamıştım ve beslemiştim onu. Bundan sonra öz sahibinden çok sevmişti beni, sahibi olan Kız komşum olaya çok şaşırmıştı, zira bozo ben ne dersem onu yapmaya başlamıştı. İşte kısaca böyle sağlam bir arkadaşlığımız vardı bozo ile...........
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!