Bozkurt'un Sessizliği Şiiri - Can Bayraktar

Sessiz, ağır ağır akan bir zaman...
Ayın şavkı vuruyor gökyüzüne.
Deli dolu bakışlar oldukça yaman,
Gecenin puslu havası siniyor yüzüne.

Bozkurt sessiz ama yanıyor içi alev alev...
Gururu hapsolmuş mazinin mahzenine,
Dolaşıyor sokak sokak, ev ev,
Kavuşamıyor gönlünde tutuşan ahsenine.

Bozkurt yorgun ve kararsız...
Yüreğinde taşıdığı patlamaya hazır volkan,
Lavlarını püskürtüyor yararsız,
Parıldıyor gözlerindeki kan.

Bozkurt her gece o aynı tepede, yapayalnız...
Yine de solmuyor göğsündeki iman,
Her bekleyiş zor ve apansız,
Bir türlü dağılmıyor etrafındaki duman.

Bozkurt'un sessizliği sesler ötesi...
Yankılanıyor en sakin ovalarda.
Haberi geliyor bir akşam ertesi,
Bir avcı kaybolmuş bizim oralarda...