Bozkurt Şiiri - Macit Kuruçay

Bir tehlike anında
bizim millet yelesini rüzgâra veriyor
bozkurt gibi kesik kesik puslu havayı kokluyor
cıgara dumanı gibi aya karşı soluyor ya

sonra...

Damla damla birikiyor
birden sel oluyor
birden kasırga
gözlerinin rengi yürek kızılı değişiyor ya
önüne geçeni kökünden
lif lif
pençe pençe
diş diş
söküp
alıp götürüyor
işte ben ona aşığım.

Biz tûfan sevici falan değiliz
bu büyük bir yanılgı
yanlış
gaflet
katmerli yalan!

Lâkin

tûfanı görmek isteyen
Nuh'un ayağına
nasırına basıyor.

Gam yok
biz
alaca karanlığı
zifîrî karanlığı da çok severiz.

Amma...

Bizim huzurumuz kaçarsa:
Herkesin huzuru kaçar.
Dünyanın huzuru kaçar.
Feleğin huzuru kaçar.

Târih hikâye kitabı değil
bilesiniz.

Şart olsun
gün yüzü göremezsiniz.
Göstermeyiz.
Genlerimiz mâlûm ya!

Ve siz
bizi
sahiden yaşıyor mu zannediyorsunuz
Biz her şehit haberinde
kaç kat toprak toprak sımsıkı giyiniyoruz.

Yine kan kınası mı yakalım
avuçlarımıza
saçlarımıza
yüzümüzü mü yıkayalım?

On dörtlüler gelsin
on beşliler sonra
bunu mu istiyorsunuz?

Peki!
Gam yok biz kan kokusunu da çok severiz.

"Ya istiklâl ya ölüm!"

Döndük mü en başa!

Gazâmız mübârek olsun!

İkram geri çevrilmez
ayıp olur
biz kan şarabını da
kan şerbetini de çok severiz.

Dedim ya gam yok!
Gırtlak gırtlak yarar
kana kana yineleyerek içeriz.