Bozkırın Çocukları Şiiri - Hasan Arpaci

Bozkırın çocukları, lebi deryaya gelir,
Kimisi ipi kırar yeni sevdaya gelir.
Daha köye dönmeden neler oldu bilmeden,
Kafası darma duman çoğu şehlaya gelir.

Nerden bilsin garibim ayakkabı kabanı,
En güzel oyuncağı elindeki sapanı.
Yüksekçe binaların tepesine çıkınca,
Başı dönüp düşüyor Allah’ın garibanı.

Hasan leyli meccani konforuna alıştın,
Sıcak sulu banyonun dumanına karıştın.
Devlet baba bu kadar bütçesinden ayırmış,
Ekmek beleş su beleş kimle neden ayrıştın.

Hasan Arpacı,1974,Ankara