Bozkırın Çiçekleri Şiiri - Vedat Didari

Bu bozkırda geceler hükümrân
Hüzün bir yağmur, duraksız yağardı
Bezgin çiçekleri bozkırın
Sevinci bu yağmurda arardı

Zamanlar olurdu iki kirpik arası
Ötelerden bir güneş doğardı
Sonra yine gelirdi gece
Yine yağmur yağardı

Yutardı yağmuru doyumsuzca
Bozkırın vahşi toprakları
Çiçeklerin kökleri kupkuru
Renklere yabancı yaprakları

Tut ki sen bir güneşsin
Tüm ışık dolu, tüm iyilik
Bilirim terketmeyeceksin
Çiçekleri bozkıra yenik

Ne olur kızma onlara
Taşkınsa o çiçekler
Bu apansız ortamda
Şaşkınsa o çiçekler

Oysa bir şiir değil gerçekler
Sen verimli bir iklimsin
Görülmüş müdür bozkır çiçeği
Böyle bir ortamda gelişsin?

Taptâze bir heyecansın elbet
Delice koşarlar önce sana
Oysa yaşamak için mahkûmlar
Bu bozkıra ve bu yağmura

Bırak onları öylece kalsınlar
Bozkır vermez çiçekleri
Çekip gitmek düşer sana
Yıkamazsın gerçekleri

Vazgeçsen güneş olmaktan
Paylaşsan karanlığını
İyiliğin bir bahçıvan olup
Gübrelese toprağını

Çiçekler seni sevse
Sen de sevsen onları
Bambaşka bir yaşamın
Yeşerse tohumları

Biliyorum bir şiir değil gerçekler
Ve ben hep şiirin peşinde koşacağım
Varoldukça bu bozkır ve bu çiçekler
Bütün güneşleri kovacağım