Hüzün dağları çöküyor, yine çocukların
Üstlerine bir yağmur boşanıyor ansızın
Mevsimlerin onlardan aldığı biliniyor
Eskiyen yüzlerde denizi görmek zor mu zor;
Yapraklarını önüme savuran ağaçlar
Renklerini sarartıp yeşili yuhladılar
Acıyan yaşlarımla temize çıkıyorum
Kanayan yarama yaslanarak kalkıyorum
Artık kaşlarımı çatmanın zamanı geldi
Yağmuru çağırınca hesaplarım düzeldi
Ağrıyan yerlerimde toprağın iniltisi
Yanmak bir merhem oldu: Savaşçılar irkildi
Ağlayan çocuklara bir sonsuzluk busesi.
Kayıt Tarihi : 9.4.2007 19:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!