İçim uçsuz bucaksız koskoca bozkır...
Hergün yalnız başıma bu bozkırda yol alıyorum.
Burası soğuk buz gibi, üstelik karda yağuyor, üşüyorum...
Hayallerim paramparça, uykularım leylim ley,
Gül yaprağı çöl rüzgârıyla savrulmuş,
Aysızım gece namert kurşunuyla vurulmuş,
Duymadı kimse şûrîdelerimi, ölümcül yolumun sonunu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta