Bozkır gibi Şiiri - Mehmet Solak

karabasanlar basar gündüz gece olur
o kasırgalar deryası
ah o gözyaşı yangısı bozkır
söyle kimlere kalır o esmer sevgiler
toynakları ölüm
parmakları kum sevgililer

kalmaz elbet gök yarılır
suvatları taşırır melekler
buz keser kulakları ölülerin
ölüp de kurtulamazlar bu dağdağadan
kara boyar yüzünü bir adam
düşlerinde sasır bakışları dostlarının
siğim siğim tay yelesi omuzları
o sensin der o sensin sabah akşam
dağallarla oynaşan
başakları korkutan yağmur
kararan çadırda hazana bürünen kadın
yeni korkular yakıştırır üzerine
giysileri kadar yakışkan düğmeleri gibi iğreti

seviyordur oysa hiçbir şey bilmez adam
seviyordur oysa her şeyi bilir kadın