Bozkır Şiiri - Nidal Sis

Sessiz bir akşamüstü,
Çevremde ne uçsuz bucaksız bir derya,
Ne soluduğumda benliğime huzur verecek çiçekler...
Yalnız sapsarı bir örtü var her yerimi örten,
Isıtmaktan çok olanca gücüyle donduran.

Çok insafsız bu örtü, biliyor musun?
Sadık yarim değil o epeydir, anlıyor musun?

Bozkırmış, öyle mi?
İçime hüzün dolduran o kelime.
Masum ve samimi değil mi?
Beni öldürüp kenara atacak o katil.

Sımsıkı bağlamış ellerimi,
Sarmalamış sıkıca deli gömleğini.
Hareket nedir yıllar içinde unutturmuş bana;
Öldürmüş beni şu gencecik yaşımda.

Sevmiyorum onu, hiçbir zaman sevmeyeceğim.
Beni hep dışlayan kirli ve hırçın denizi seçeceğim.