Bozkır Şiiri - Hasan Görgü

Bozkırın ortasında yürürken ayaklarım
Fikrim aluç ağacı gölgesinde uykuda
Yalnızlar sofrasında yudumlarken geceyi
Gönlüm ela gözlümle firarlarda kuytuda

Hey gidi kıraç toprak yüzün çatlakla dolu
Bin yıllardan süzülen izleri kaşıyorsun
Küresel çirkinlikler tırmalarken yüzünü
Sığınıp yaradana inatla yaşıyorsun

Ya sen beli bükülmüş bozkırların anası
Sırtında çalı çırpı tepeler aşıyorsun
Çığırından çıkarken doğanın dengeleri
Asırlık sabırınla geçmişi taşıyorsun

Gözü açık yürürken onulmaz bataklığa
Hangimiz daha şanslı şanssızlık kader midir
Günü kurtarmak için unuturken yarını
Limanda demirleyen yan yatmış son gemidir