Benim Aydın ilinde ilk görev yerim olan,
Bozdoğan'ın Örencik köyünü unutamam.
Şimdi ise benden epeyce uzakta kalan,
Bozdoğan'ın Örencik köyünü unutamam.
Köylülerle sohbet ederek gülüştüğüm,
İnsanlara kendi köyüm gibi alıştığım.
Okulunda sekiz yıla yakın çalıştığım,
Bozdoğan'ın Örencik köyünü unutamam.
Oradan gidince yollar aramızı açtı,
Biz bile kocadık zaman buhar olup uçtu.
Öğrencilerimi görmeyeli yıllar geçti,
Bozdoğan'ın Örencik köyünü unutamam.
Biz ayrılınca yeni öğretmenler gelmiştir,
Tanıdığım kimselerin bir çoğu ölmüştür.
Öğrencilerim çor çocuk sahibi olmuştur,
Bozdoğan'ın Örencik köyünü unutamam.
Yusuf ben onların çok ekmeklerini yedim,
Bu yaz Allah izin verirse gideyim dedim.
İnan ki ben bütün köy halkını çok özledim,
Bozdoğan'ın Örencik köyünü unutamam.
Kayıt Tarihi : 12.5.2016 18:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Tuna](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/12/bozdogan-in-orencik-koyunu-unutamam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!