Bozcaada Şiiri - Hasan Suver

BOZCAADA

Sen mavinin göz bebeği
Bilirim tarih gibi bakir değilsin
Nice aşkların izleri şimşek çakar
Anıldıkça gönlünün karanlık bahçelerinde
Gözden uzak olsan da eskimeyen tazeliğinle
Kalbinde taşırsın çekiciliğini bütün güzelliklerin

Ayaklarını öpen sarhoş Ege’yi
Kıskanarak kurur denizler
Oruçlunun arzusu
Arasındadır dudaklarımla dudaklarının
Odun alev gibi olsak da
Engeldir tuzdan perdelerin
Orta Asya’dan uzanan bu yurt
Ezelden beri Bozkırın

Ne Tenes’in sandığı ne yelkenli kalyonlar
Denizden bıkan rüzgar
Pervanelerinle oynar
Ezanla Çanın derdini
Kalenin dışında döver dalgalar
Ve her gecenin koynunda yeni bir hikayeni
Mehtabından dinler yıldızlar

Üzümlerin,üzümlerin…
Sevgilinin gözleri gibi bakan
Burada mesut olur
Sanattan,balıktan,plajdan anlayan
Sensiz bir ömrün çöl olduğunu
Sen cana can katınca anladım
Her düşümde bir sandal gibi
Denizimde akarsın

Hasan SUVER