Bozalım usulü Erkanı Şiiri - Ali Aldemir

Gidiyorsun alıp tümünü yürek sevincim dönüşlerinin
Tüm gidişlerini bırakarak bende hiç sayarak sevdayı
Yüreğime bir çentik daha atarak gidiyorsun
İçten içe kanatarak tuz basarak yürek yarasına
Sonu sana varmayan yollar seriyorsun önüme
Ve beni azar azar tüketerek gidiyorsun, susarak
Bir sabah bırakıyorsun gözlerime temmuz üşüyorum
Senden yine sensiz sabahlar düşecek payıma biliyorum
Bolca hüzün, duvarda duruyor zeytin karası gözlerin
Birde akşamüstü yenilmişliği yalnızlığına
Usulden midir böyle her sevda da ayrılık
Ve hüzün olmazsa olmazı mıdır sevdaların
Kaçıncı sevdadır bu yürek defterine kaydolan
Ve yürek çöplüğüne atılan sonrasında hep susulan
Usumda bir türlü kabuk bağlamayan yaralar açarak
Beni ağlatarak gidiyorsun çocuklar gibi boynumu bükerek
Dünümü bu günümü kimliğimi kişiliğimi tüketerek
Kan kusturarak gidiyorsun yani beni benliğimi kendini
Bir koy kendini benim yerime avutabilir misin yüreğimi/yüreğini
Bir çocuk ölüyor yine içimde öksüz gülüşüyle yalınayak
Bana düşüyor her gidişinde bu kenti avutmak
Boynunu büken sardunyaları penceredeki serçeleri
Gecenin ellerine bırakıyorum tüm sinmişliğimi
Gel gitme insaf et sonu sana varmayan yollar serme önüme
Ne köy türküleri ne şairin şiiri avutamaz yokluğunu
Ne son gidişinde ne öncekilerde kar etmedi biliyorsun
Kar etmeyecek yine ne rakı ne balık ne dost muhabbetleri
Biliyorsun biliyorsun ama yine de gidiyorsun işte
Gel etme bu defa gitme ne olur süründürme öldürme
Bozalım erkânı usulü biz olalım faili meçhulü usullerin