Aşk boyutlarındaki yüreğim
tüm varlığım benim,
kendinde tekrarlayarak seni
çiçeklenmenin ve yeşermenin
sonsuz maviliğine götürecek.
Ben bu boyutu
toprağa ve suya ve ateşe aşıladım!
Yaşam belki
okuldan dönen çocuktur
-belki de-
benim bakışımın senin buğulu gözlerinde
kendini paramparça yıktığı.
Ahh...
Nedir benim payıma düşen?
Bir perde asılması
nasıl alır gökyüzümü benden?
Yine de
ellerimi dikiyorum bahçene,
biliyorum...
Yeşereceğim biliyorum!
Çürüyüşte bile
ulaşılır bir şeylere...
Yaratılırım,
hiç okunmamış bir masalın kahramanı gibi
geceleri bir öpücükle ölen
ve sabahları
bir öpücükle yeniden doğacak olan.
Çünkü ben
boyutların kesiştiğini
senin gülüşünde gördüm!
Veysel Toprak
Kayıt Tarihi : 2.4.2020 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aşktan
acının başkentinden
Sevgiler ve teşekkürler güzel şiire.
Teşekkür ederim Nazan Hanım değerli ziyaretiniz için.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
kaleminizi paylaştığınız için teşekkürler.
"Yine de
ellerimi dikiyorum bahçene,
biliyorum...
Yeşereceğim biliyorum!
Çürüyüşte bile
ulaşılır bir şeylere..."
İşte umut, işte hayat, işte diriliş ve her şeye rağmendirenç; işte hayatı anlamlandıran kalemin gücü...
Çok güzeldi seni okumak şiir...
Teşekkürler, saygılar, değerli şairim.
Çok teşekkür ederim böylesine kıymetli cümleleriniz için değerli Şair.
Yorumlarınız hep değerlidir.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Teşekkür ederim Bahar hanım
Tebrik ediyorum
Sevgiler
Teşekkür ederim
TÜM YORUMLAR (12)