sonsuz beyaz bir boşlukta
dört nala atlar koşmakta
çırpmakta kanatlarını kuşlar
uzunca portre gibi bir yolda
ilerlemekteler güneşe doğru
ve ressam vuruyor fırçasını tuvaline
fırça ve renkler ağlıyor el ele
vurulmasın diye portreye
mavi direniyor ressam titriyor
mavinin akan gözyaşı nehir oluyor
sonra kıvrımlı nehirde kayık beliriyor
kurtarıcı kahverengi ulu bir kayık
titreyen ressamın son nefesinde
onlar yetişiyorlar güneşin batışına..
Kayıt Tarihi : 25.4.2019 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!