Boynuna Kalsın Şiiri - Mehmet Zafer

Yollar sarp ve dikenliyse, neylesin çare
Nazına nazla gidilmez, hal bilmez yâre
Ahvalin hali dağlar kuytusu,can;pare
Vebalim kör sürüngenin boynuna kalsın

Yâr duymaza vurmuş, nicedir haber gelmez
Dostlar usandı dinlemekten, el, halim bilmez
Hasret çömeldi gözlerime, kovsam gitmez
Feryadım leş kuşlarının boynuna kalsın

Söylerim derdimi dağlara, ot kesilir
Dökerim içimi ırmağa ,suyu çekilir
Yaslasam bağrımı dağa, taşı kesilir
İsyanım fırtınaların boynuna kalsın

Canımı çekip alacak hasret, ecelsiz
Verecekler ömrümü bir hiçe, bedelsiz
Bir çukura gömecekler , mezarım kimsesiz
Ahım uslanmaz gönlümün boynuna kalsın