Boynumun borcusun.. Şiiri - Gülseven Aksoy

tene düşen yağmur kokusu gibiydin..
yüreğimizde ki bereketli topraktan filizlenmiş sevgiydi sanki;
giderek artan..

sonunu düşünmeden ilk adımını atan bebek gibi koştuk aşka..
düşsek bile birbirimize düşecektik..
geceleri koynumuza alıp yatışımız yokluğunun ilk acısıydı..
giderek koymaya başladı ıssızlığın..
kelimelerin şiir oluşu da yetmedi sevgimize..
kırgındık belkide uzaklığa..
öfkemizi birbirimizden çıkarmaya başladık
aşktandı dedik bu öfke..
sonra kelimeler tükenmeye başladı..
gelmez oldu selamın..
en son yazdığın cümle ''artık susuyorum'' olmuştu..
bu üzerime atılmış son topraktı..

bende hiç olmayacak bir masalın hayali kahramanıydın...
sonrası olmadı..
olamadı..eksik kaldı
tıpkı gülüşlerimiz gibi...
tıpkı yarınlarımız gibi...

şimdi hiç görmediğim yüzünün kıvrımlarına takılı kaldı özlemim,
hiç duymadığım sesine,
hiç dokunamadım tenine..

biz dokunarak birbirimizi eskitmeden ayrıldık..
yangınım belkide bundandı...

_25.06.2014