Kendinle o kadar meşgulsün ki başkasını sevemezsin
Hem zamanın yok
Hem karakterin müsaade etmez
Sen kendine aşıksın
Bu kadar narsis bu kadar megalomansın
Kendinden başkasını görmüyorsun…
Gecenin bir saati kopan fırtınadan habersizsen
Yüreğimde kopan kıyametten neden şikâyet ediyorsun
Anladım taş bir kalbin var sevemiyorsun
O halde seven kalpleri rahat bırak
Sana ne orada kopan kıyametten...
Bir bebek şefkatiyle sevmiştim seni
Kırmadan incitmeden gözetip kollayarak
Ardından dualar yollayarak
İstemem gözüne toz kaçmasını
Sonra benden bilirsin de
Durduramam yüreğimde kopan kıyametleri…
Neden inkar edeyim
Sevmeyi bilmek ve sevmek suçsa
Evet suçluyum
Cezasını sen kes
Her neyse boynum kıldan ince…
©
21 Haziran 2024
19:49
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 21.6.2024 20:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!