Bilmediğin uzaklardan geldim
İçimde deli bir maral koşuyordu
Ateş altındaki yaşlı ormandan kaçar gibi
İçimde bir deli yalnızlık esiyordu
Bilmediğin uzakları anlattım
Olan ve olmayan
Kaybettiğim yurdumu, evimi anlattım sana
Korkup saklandığım yaz akşamını
Çiçek tarlalarını
Babamı gömdüğümüz gün yağan yağmuru anlattım
Kucağında ağladım o sıra
Kireçle boyanmış duvarlarımın aklığında
Bir gece beni uykuna aldın
Sevdiğin ateş böceği sürüsüne işte o gün ilk kez rastladım
Avucundan kalkan
Mor kanatlı kelebeğe dokundum
Yolu aydınlıktı
Yolumuz uzundu
Mutluyduk
Dertsiz tasasız görünen uğur böcekleri gibi
Şimdi…
Beyaz papatyalar yalnız benim ellerimden mi
Karanlık gelir gözlerine
Ne söylersen söyle
Ruhun ağlıyor için için ama kime
Nereye gittiğini
Sorsam da sakın söyleme
Böyle de sevebilirim seni
08.01.2021
Kenan KARA
Kayıt Tarihi : 9.1.2021 00:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!