böyle olmamalıydı
göç mevsimine tutulmamalıydı yüreğim
ayrılığın firakı adını sarmamalıydı
yazılmamalıydı; veda bu satırlara
umutlar şehri derbar-ı saadet-karar da
kayıpların şizofreni Lodz da
23’cü peron nemli bir havayla
yutkunmak, cellatdan armağan son heceleri
kara trenin ıslak anılı buharında
böyle olmamalıydı
ıtri bir edayla sinmişken nefesime
izin vermemeliydin;
anlamsız vurgunların kökleşmesine
rutubet kapmış fikrin mahzeninde
adın küflenmemeliydi, son hecenin vebaliyle
sürgün yemiş fermanın diliyle
umutlar yetim düşmemeliydi devr-i saadetimde
yüregimde ihtilal gazabında bu
yıkılmış mabedin sürgün çoçuğu
ilişmiş; katilin hançerinde kan misali
son kalan göçmen kuşlara asi
böyle olmamalıydı
yarım kalmamalıydı sayfalar
bir intizar gecesinin muştusunda
sisli bir sokağın uzanırken ardı sıra
seni bulmalıydım kaybolmuş ayyukada
yarım kalmamalıydı sayfalar
heceler intihar etmemeliydi fedakarlıgında
sana doğarken güneş usul usul
adın düşmemeliydi sararmış yapraklara
sonbahara darılmış ugurböceği gibi
yol almamalıydın yüregimden
yada bu terk-i diyar misali
yarım kalmamalıydı sayfalar
adınla başlayan dualar
belkide soğuk duvarlara geçtin alnımdan
suya düştü cemren ateş-i hicabıyla
ayrı düştük, kervancıya menzil olan
ufka yol gösteren sabah namazından
ve kesildi ceza, hüküm düştü
yeşeren filizlere kar tenesi düştü
hayrıyla şerriyle nail olan
hakkı huzurda, levh-i mahfuzda
böyle olmamalıydı
sonbaharda bir bankda, yanımda olmalıydın
düşen yapraklara gün baglamalıydı ömrüm
hilal gözlerin hicretim olmalıydı
sana sürgün yemeliydim
taşlanmış kalblerin buzhanesinden
ve yılların yüzümde çektigi çizgide kalmalıydın
silinmemeliydin pervasız başlayan yağmurlarla
her satır başında her son noktada
adın tekkerrür etmeliydi adımla
yada anılmamalıydı yıkılmış saltanatımla.
Ortaköy sahilinde ıslak bir bankda
süslenmiş beyazın ayazıyla
martılardan özgürlük devşirilirken sandallara
sende kanat bulmalıydı güvercinler
sende soluklanmalıydı heceler
umut madenin yorgun işcisi, ben
sense; tırtıl yüreginde sedef büyüyen
inci tanelerinin kıskandıgı zerrin
dua dua senle dolmalıydı avuçlar
senden yankılanmalıdı çehreme aminler
bir kırk ikindi yağmuru kaçarken
elif nakışlı seccadene sıgınmalıydım
bir asrı kapayan İstanbul misali
sende son bulmalıydı son ahvalinde fetih
kaybolurken ruhlar maddenin soguk nefesinde
yitirilirken kutsiyet nefsin kör isteklerine
merhem olmalıydın yarama
sende açmalıydı hakka saadet-uzma
ve sende dirilmeliydi dolunay
böyle olmamalıydı
en güzel duam adın olmalıydı
bir ömür hilal gözlerinde doğmalıydı ay
sebeb-i saadetimde vesile olmalıydın
ama böyle olmamalıydı
Şiirin fon müziklerine ve resimlerine kişisel web sitemden ulaşabilirsiniz:
destekleriniz için teşekkür ederim.
www.fethullahgumus.com
Fethullah GümüşKayıt Tarihi : 21.3.2008 07:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonbahar boyarken hüznüyle yaprakları ve narin kadife yürekleri... kayıp şehrimin karanlık hülyasına düşüverdi ansızın bir ateşböcegi... küçüçük ışıgıyla kocaman umutlarıyla, sonbahara aldırmadan çarpan hüznün lalesi yüregiyle... deniz feneri olmak istedi kaybolmuş gemilerime.... sorgu cevap gel-git lerinde cekerken tesbihimde düşü verdim patika yollar boyu peşine... her yol son kapıya cıkar misalinden düştük hayal izlerinin peşine bir süre... ben bu yolda kaybolmuş kervancı, o ise menzilden habersiz; haç yolunda karınca misali.... yürüdük masal kaldırımlarında bizden bir izdüşüm ‘ateşböcegi ve yolcu ’ hali....oysa tekerlemeler hep aynıydı! sadece degişen çoçuk yüregimizdi hayat kaldırımlarında....ne kadar büyüsekde vaktin gözyaşlarında, zaman saklambacı cıkarıyor bizi ‘ateşböcegi ve yolcu’ hali gibi...oysa en güzel hediyeydi yolcuya bir ateşböcegi...şükranların en güzel demetiydi çigdem çigdem...karanlık rüyama bir yanıp bir sönen bu ateşböcegi... günler bir birine vurgun gibi akıp giderken, gün geldi; zamanın hoyrat yüreginde, dünyanın hayal aleminde, küçüçük ışıklarla kocaman umutlarla patika yollarda iz aradık, gün geldi; zamana intikam uyandık, kovulmuş karanlıgın magralarında kaybolduk, güneşi hiç dogmayacak sandık, dolunayda yandık, gün geldi; bütün lambalar söndü, umutlar yenik düştü mantıgın dar sokaklarında, yarı yolda bıraktık; erguvan filizinde duyguları paslanmış yağmurların hücresinde.....ve gün geldi; yorgun düştü ateşböcegi yolcunun kederinde, yollar uzun geldi, soluksuz nefesinde belkide menzil hedef degildi bir ateşböcegine....ve bir sabah ansızın geldigi gibi gidişine şahit oldu yangın yerinde bulutlar... ‘veda bu satırlara düşmemeliydi ’ dedi şair, ve bundan sonra bir daha sabah olmasın diye duaya kapandı erguvanlar, karanlıga saplandı yolcu, izler kayboldu patika yollarda birer birer... meger ateşböcegine mühürlüymüş umut ışıkları, gidişiyle onlarıda aldı yolcunun yüreginden... ve biliyordu yolcu artık bu karanlıkda geri dönmek zor olacaktı... hemde ışıksız yüreginde...
Çok güzeldi yüreğinize sağlık
Saygılar kaleminize.
Yeni yılınız kutlu olsun, nice nice mutlu yıllara...'
Karamanlı Aşık Çağlari
www.ifksan.com
BÖYLE OLMAMALIYDI........
KUTLUYORUM USTA KALEMİ...ÇOK BEĞENDİM ŞİİRİNİZİ,BENİ BAŞKA DÜNYALARA GÖTÜRDÜ.........SELAM VE SAYGILARIMLA.........ESEN KALINIZ......
en güzel duam adın olmalıydı
bir ömür hilal gözlerinde doğmalıydı ay
sebeb-i saadetimde vesile olmalıydın
ama böyle olmamalıydı
şiirinizi keman dinlerken okudum
kaleminiz çok güçlü.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (103)