Böyle Mü'min Olur mu?

Yok, İslam’ın “İ” sinden pek çoğunun haberi!
Ama sorsan diyor ki; elbette ki Müslim’im.
Tatbikata gelince, kalır daim en geri!
Çünkü yoktur sözünü teyit eden zerre im.

Sırf laf ile olsaydı Müslümanlık gerçekte;
Hiç der miydi kitapta; amel etsin mü’minler?
Elbet Hakkın dediği, bariz olan gerçek de;
Bu gerçeği Kur’an’dan kim okuyup kim dinler?

Anket yapsam ve sorsam; muttakilik ne demek?
Binde kaçı soruma, doğru cevap verir ki?
Vermemişse o yolda, muhataplar hiç emek;
Tam isabet kaydeden; ya bir çıkar ya iki?

Tek, tek sorsak halklara; kulluk nedir diyerek?
Verilecek cevaplar, ekser ile menfidir.
Hiç olur mu mü’minlik, yiyip içip giyerek?
İşi bilen diyemez; ikrar bize kâfidir!

Bazılar da diyor ki; niyete bak niyete(!)
Niyet kalpte bir sırken, nasıl görsün onu ins?
Şu sözünü götürsek, hakperest bir heyete;
Hayret edip der onlar, bu yaratık hangi cins?

Hele bir de, “temiz kalp” (!) hikâyesi okursa?
İşten değil sinirden, binmek elbet küplere.
Şu ülkede fitneler, şayet fokur fokursa;
Nedenini siz yalnız, sorun dostlar küplere!

Din ellerden gitmiş de, fark etmemiş gafiller!
Elde kalan sadece; hurafe ve bidattir.
Her tarz ile şu işi, becerirken mahfiller;
Şuurlunun tepkisi; bir kuruca hiddettir.

Bu iş böyle gidemez, asla kat’a ey mü’min!
Ya kitaba dönersin, ya da yolda felaket!
Bidayette garipti, garipleşti yine din;
Ya yaşarsın onu sen, ya da sonun helaket!

Abdullah Toroslu
12.07.2013-İzmir