Hüzünlerin yüreğimde,
Nerede seni ilk gördüğüm o perdesiz pencere,
Suları mı kesildi?
Kalaylı güğümlerini omuzlarında taşıdığın çeşmenin.
Ne bir selamın var ne de bir haberin,
Şimdi tenha bir sokak gibi hep garip bizim eller...
Sarmaşıklar dolanmış gel dediğin yollara.
Yokluğun bir kurşun gibi soğuk ve keskin,
Böyle mi özlenir! Böyle mi beklenir!
Bir arasaydın, bir sorsaydın.
Bak yine fersah fersah aklıma geldin.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 9.3.2023 21:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onlar için en büyük tehlike insan.
Kalabalık arttıkça insandan geriye kalan az olan suret.
Bekleyenlere aldırmıyor gece, insanın insanda en az güvende olduğu anda.
Şükredende O duygu iyi birşeydir.
Sevgili şairim
Yüreğinize sağlık enderin sevgi ve muhabbetlerimle hoşça bakınız zatınıza efendim
TÜM YORUMLAR (1)