Yaramın izi yardandır,
Karanlıkta hasretini kucaklarken böyle mi özlenir?
Gözler nemli, yürekte sızı,
Hasretine peri masalı cümleler örüp,
Saçlarına taç, gülüşlerine şiir asacaktım.
Zifiri karanlık gecenin özlemine sıkışan yokluğundu.
Uzadıkça uzayan geceye terk etme beni.
Özlemi tümcelerin olacağı,
Yarınları alıp gitme benden.
Söyle hadi hayalim yarınlara kalmasın.
Karanlık hasretini kucaklarken,
Seni örüyorum yüreğime umuda.
Şiirin notalarından buseler, imalar gönder bana.
Senin gibi içimde fersah fersah
koşup dursun.
Türküden, şiirden yüreğime taşın.
Tarifsiz özleminin hüznü o kadar derin ki;
Yarası büyük yürek kesiği.
Göğüs kafesime sığmayan,
Ummanın özlemi var bende.
Durmadan kanayan yarayı açanın,
Kocaman özleminin izi var yüreğimde.
Gözler nemli yürek sancılı,
Hasret kalmışlığın özlemine düşmüşüm.
Yarına doğacak güneşin,
Burnumda tüten özlemi dokundu sabaha.
Şiir gibi kalbimi sıkıp işledin,
İçimi derinden üşüten özlemlerini.
Yaptın yine yapacağını,
Seni harbiden çok özledim çok uzaklardan.
09.03.2023
~Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 24.3.2024 19:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yorumsuz:))

Özlemin,
Katlanır işte böyle
Ne uzaklar önleyebilir yoğunluğunu
Ne dindirebilir herhangi biri...
İlla sevgili!
Tebrikler Gülay Hanım..
TÜM YORUMLAR (1)