yalnızlığın sofrasında yudumlarken bedeni
alaca karanlık çökmüştü şafağın üstüne
bir demet bulut
ardından yağan yıldızlarla geldiler
geldiler saran kollarıyla
vakit tınısıyla yarışıyor
soruyordu ya o an
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta