Aynada takılı kaldı gözüm, kendi yüzümde,
Heveslerim kursağımda, ümitlerim yitik kaldı derin izinde,
Zamane bozuldu, öz başka yersen herkes sözünde,
Kalırmı ayakda durma söyle, bağlanmakdan ümit kestim halım yaman böyle..
Hazanındayım ömrümün, gönlümden düşen düşene,
Kime yer açtım ise şaştım, dönüp de hep giden gidene,
Elim, elimde, sonunda tüm yollar çıkıyor, anca kendime,
Dayanırmı durma söyle, yaşamakdan ümit kestim, halım yaman böyle.
Özvecan'ım kulak verdim kalbimin sesine,
Kimseyi koymadım inan yerine,
El vurdu kanat kırık, nazar değdi solup da bahçam gülüne,
Yaşanırmı durma söyle, hayatdan ümit kestim, halım yaman böyle..
ÖZ ve CAN
Kayıt Tarihi : 29.11.2022 04:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat
![Özcan Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/11/29/boyle-53.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!