bir kül yığını birikir han kapılarında
gümüşten tüyleri kaybolur kuşların ölgün sularda
ve gölgelerin gölgesi düşer yalnızlıklara
o yalnızlıklar ki baharın en güzel vaktinde
vaktinden önce açan çiçekler gibi
kavrulur güneşin som ateşinde
ah, böğürtlen gözlü mahzunluğum benim
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta