bir kül yığını birikir han kapılarında
gümüşten tüyleri kaybolur kuşların ölgün sularda
ve gölgelerin gölgesi düşer yalnızlıklara
o yalnızlıklar ki baharın en güzel vaktinde
vaktinden önce açan çiçekler gibi
kavrulur güneşin som ateşinde
ah, böğürtlen gözlü mahzunluğum benim
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta