Yaşadıkça soyuluyor çocukluğum bedenimden
Ağaçların üstünde bir boyama kitabıydım ben
Unutmak ne mümkün,
ellerimi boyalara düşüren o güzelliği
Uykusuzluktan anlamsızlığa geçerken büyüyen bir korku,
huzursuzluktan yalnızlığa geçerken yükselen bir korku
ele geçirir bedenimdeki yer altı kaynaklarını
Kalbimdeki altın rezervleri bile çekingen
Sol yanımda petrol kuyuları açılırken hatıralarıma
kazmalar vurulur çocukluğuma
Geçmişte artık bir meçhul zaten
Yaşadıkça soyuluyor çocukluğum bedenimden
Beklenmeyen bir kutup rüzgârı oluyorken ellerim
düşlerimi öldürmem için henüz çok erken
Kayıt Tarihi : 24.5.2024 11:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!