çocukken olmadı bisikletim,
Abbaz'ın bisikletini bindim.
siyah renkli önlüğümle,
beş yıl okula gittim.
yırtıldı naylon çizmem,
maşayla yamadım giydim,
yaşamayan bilmez,
Boşver beni, boşver sen.
Gazete kitap okusam,
Gözün bozulacak diyorsun.
Ne zaman şiir yazsam,
Daha şiirimi okumadan,
İlhamını merak ediyorsun,
Haksızlıktan çıkınca sohbet,
Neslimi yok ediyorsun.
Boşver beni, boşver sen.
Gün geçtikçe uzar ağaçlarım,
Sur gibi durur, taş duvarlarım.
Adam oğluyum, çok çalışırım,
Köyümün sınırlarına varınca,
Tazeleniyor bütün anılarım,
Yüksek esiyor umutlarım,
Desemde anlayamazsın,
Boşver beni, boşver sen.
Kayıt Tarihi : 26.7.2006 19:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)