Ne yapmalıyım kendi yolumu çizerken bilinçsiz?
Örnek almalı mıyım birini, daha kendim olamıyorken?
Kaldın mı ki sen sevdiklerinin yanında kimsesiz?
Seni tartmıyorum, sadece arıyorum bir yol çaresiz...
Durgunum daha çok gülmem gereken yerde yıpranmış.
Adımlarım ağır kafam eğik hafiften hayata karşı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta