Kurumuş vicdanın yitirmiş benliğin,
Hep ömürden gider geçer günlüğün,
Yeterki ölme hazır beyaz gömleğin,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Yüce Allah'tır bu Dünyanın sahibi,
Mecburu hayata olmuşuz tabi,
Aç gözlü olma yoktur kefinin cebi,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Bir elin yağda madem bir elin balda,
Nedir bu telaşın peki o halde,
Ölüm uzak değil belkide yolda,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Hayat acı İnsanın canını yakar,
Malın mülkün varmış sana kim bakar,
Yaşanan örneklerden ders çıkar,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Orda mal mülk ile rüşvet geçmiyor,
Zenginde olsan paran kapı açmıyor,
Yaşanan örnekler gözden kaçmıyor,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Dertler sıra sıra olur bir dizi,
Herkes kendi götürür ateşi közü,
Unutma çok soğuk ölümün yüzü,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Veysel derki kararınca karınca,
Ne geçer eline kendin yorunca,
Anlarsın merteğe kafayı vurunca,
Boşuna uğraşma divane gönlüm.
Tel:05379590555
Kayıt Tarihi : 5.2.2015 22:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!