Boşuna Bu Yorgunluk Şiiri - Melih Coşkun

Anladım ki
Boşuna yoruyorum kendimi
Anlatmak için bir şeyleri

Yanı başımda çalan şu kemanın sesi
Söylenen bütün sözlerden güzel oysa
Çünkü onun tellerinden çıkan sesle
Kırılmamıştır hiçbir kalp
Yarım bırakılmamıştır
Söylenmek istenen hiçbir söz...

İşte bunun için saklıyorum sizden tüm yazdıklarımı
İçimden akan tüm nehirleri
Yaramı saklar gibi saklıyorum
İçimde hapis olmuş bu sevgiyi

Aynı çatılar altında yaşayan
Milyonlarca yabancıyız biz aslında
Birbirini tanıdığını sanan
Bir birimizin gözünün içine baksak ta
Anlayamıyoruz ve anlatamıyoruz
Ne fırtınalar koptuğunu içimizde

Ve artık farkına varıyorum yavaş yavaş
Beni kendi içine çeken şu kırılganlığımı
Ve neden bu kadar kanattığını
Yanı başımda çalan şu kemanın sesinin
Çünkü ben
Sevgisini sevgisizliğiyle çarpanların coğrafyasında büyüdüm
Ve bu topraklarda yaşıyorum hala
Pazarlanmış aşklarımla
İçine korku katılmış bütün sevinçlerimle
Sevgisizliğimle
Yaşıyorum hala
Adına yaşamak denirse bu zulmün...