Boşu Neyleyim... Şiiri - Mehmet Şahan

Sen bana her zaman dolu lazımsın.
Gönlüme dolmayan, boşu neyleyim?
Alnımda yazım ol, dilde sazımsın,
Bahçemde ötmeyen kuşu neyleyim?

Ünü diyarları aşırsa bile,
Kabına sığmayıp taşırsa bile,
Kendi ocağımda pişirse bile,
Ben gibi kokmayan aşı neyleyim?

Bülbülün avazı dile dönse de,
Dikenli yapraklar güle dönse de,
Coşarak çağlayan sele dönse de,
Gözümde akmayan yaşı neyleyim?

İnsanın elinden tutmayan eli,
Gurur, kibir yapma olsan da veli!
Sevgi bahçesinin esince yeli,
Yay gibi sarkmayan kaşı neyleyim?

Kulun arzuhalin Hakk’a bildirip,
Düşmanı ağlatıp dostu güldürüp,
İçimi çürüten nefsi öldürüp,
Lahitim olmayan taşı neyleyim?

Nefsine aldanıp sakın inanma,
Dünyanın zevkine ram olup kanma!
Şahan’ım bedene yar olur sanma
İnsana yanmayan başı neyleyim?